Een hoogsensitief kind en sport
Het is met enige regelmaat dat ouders mij vragen of ik een toversleutel heb om hun hoogsensitieve kind te leren sporten.
Nouja, niet het echte sporten natuurlijk maar meer het durven sporten…..want sport en hoogsensitiviteit zijn niet per definitie een ‘’match-made-in-heaven’’ ook al is lichamelijke beweging juist zo gezond.
Ik weet er alles van, want ook wij ’’moesten’’ er een tijdje geleden aan geloven…..eens kijken of onze oudste er al klaar voor was. Groepssporten als voetbal en hockey (om maar iets te noemen) vielen bij voorbaat af: te veel geduw en getrek, te veel geschreeuw en te veel kindjes op een kluitje…..hmmmm nee, zelfs een proefles zou hier geen baat hebben.
De grote hoeveelheid prikkels die dit teweeg zou gaan brengen en zijn zeer gevoelige zenuwstelsel zou overspoelen, beloofde op voorhand weinig goeds dus daar heb ik maar direct van afgezien (ook al vond mijn man dit wel jammer, want wie wil er nu geen 2de Messi;-)
Proefles
Helaas voor ons hadden ook een proeflesje op een judomat en 3 kwartier droog oefenen op een neppaard hetzelfde overprikkelende effect…….een uur actief rondrennen met tik- en omvalspelletjes en de sensaties van een manege bleken toch net iets te overweldigend voor onze spruit.
Breed glimlachend en bewust goed doorademend (want dit houdt de stress in je lichaam laag, waardoor je rustiger blijft….meestal;-) wurmde ik mij dan met krijsend en zich losworstelend kind door de andere ouders van non sensitieve kinderen heen terwijl ik de starende blikken in mijn rug voelde prikken….Heerlijke momenten zijn dat;-)
Het komt er in feite op neer dat het niet enkel de hoeveelheid lichamelijke, emotionele en psychische prikkels zijn, die tijdens het sporten diep worden verwerkt door een hoogsensitief kind, maar dat ook de spanningen die zich onopgemerkt opbouwen voorafgaand aan een nieuwe (en dus in zijn ogen onveilige) activiteit en het gebrek aan controle hierover (je hoogsensitieve kind weet niet exact wat hij kan verwachten en is hier dus onzeker over) roet in het eten kunnen gooien.
Sporten is gezond
En toch wil je je hoogsensitieve kind laten sporten…want dat is goed voor zijn:
- Gezondheid
- Sociaal emotionele ontwikkeling
- Zelfvertrouwen
Maar is dat wel zo? Als je een hoogsensitief kind te snel en te veel blootstelt aan sporten kan je precies het tegenovergestelde effect creëren en kan je gevoelig kind zich gaan terugtrekken en boos en bang gaan gedragen of zelfs lichamelijke klachten ontwikkelen.
Voor alles een tijd
Er is voor alles een tijd…en soms (meestal!) duurt het bij een hoogsensitief kind iets langer voordat hij eraan toe is om zich bij een sportclub o.i.d. aan te sluiten. En wellicht komt dit moment wel nooit maar vindt hij het wel heerlijk om door het bos of langs het strand te struinen, lekker te fietsen of te dansen op muziek in de woonkamer. Ook beweging tenslotte en afgestemd op zijn behoeften!
Helemaal ok toch?! En natuurlijk had mijn man het fantastisch gevonden als onze oudste van baby af aan de voetbal tot hoogst geprezen speelgoed zou hebben gebombardeerd. Tot nu toe heeft hij echter het balgevoel van zijn moeder geërfd en laat hij deze links liggen want fietsen (op zijn nieuwe, grote jongensfiets) en zwemmen zijn op dit moment de bom;-)
En niet dat dat alles er zo maar in een keer was…..nee, daar hebben wij hem voorzichtig in mogen kneden….Want als het onveilig voelt, wordt een hoogsensitief kind zeer behoedzaam en zelfkritisch….met als mogelijk gevolg faalangst. Dat wil je dus voorkomen!
10 tips die werken
Hoe pakken wij dit nou als ouders aan? Hieronder volgen 10 tips die ons zeer geholpen hebben:
- Complimenteer je gevoelige kind bij ieder stapje dat hij doet dat leidt naar het doel/succes (prijzen om het proces en niet om het eindresultaat)
- Erken zijn gevoelens en benoem emoties zodat hij zich gehoord en begrepen voelt
- Herhaal iedere dag mijn favoriete mantra: ‘’Leren is proberen’’ en ‘’Telkens als je iets nieuws probeert, word je beter en beter’’
- Wees vertrouwelijk met je kind en ga gezamenlijk op zoek naar oplossingen die werken
- Laat je kind zijn eigen tempo bepalen en stel JOUW verwachtingen bij
- Neem een ontvankelijke, geduldige houding aan en dwing niet
- Laat je kind voldoende ontspannen zodat de stress kan afvloeien
- Ondersteun indien wenselijk met een afgestemde Bach-bloesem remedie (zeer goede resultaten)
- Schaf een magneetarmbandje aan (hierdoor komt jouw hoogsensitieve kind op natuurlijke wijze weer in balans)
- Vertrouwen hebben, uitstralen en benoemen dat het allemaal goed komt!
Grenzen stellen en uitdagen
Wat vooral heel belangrijk is, en dit beperkt zich niet enkel tot sporten maar zou in de gehele opvoeding centraal moeten staan, is een prettig evenwicht te vinden tussen beschermen en stimuleren. Zodra je 1 van deze 2 te veel inzet, zorgt dit voor een onbalans bij je kind en dat merk je dan snel genoeg in zijn gedrag. Bescherm je gevoelige kind dus tegen een teveel aan prikkels want hij kan deze nog niet zelfstandig buiten de deur houden of bepalen wanneer deze prikkels hem zullen overweldigen. Jij als ouder bewaakt hierin dus de grenzen.
Aan de andere kant dien jij als ouder jouw gevoelige kind uit te dagen en hem op een veilige en verantwoorde wijze te leren omgaan met de hoeveelheid prikkels van buitenaf, zodat hij sterker in zijn schoenen leert te staat en minder snel uit evenwicht zal raken.
Als een vis in het water
Zo kon het dan gebeuren dat wij, na eerst 5 weken drama, gillen en huilen tijdens de eerste zwemlessen, met de inzet van een ontvankelijke maar stoïcijnse zwemleraar, ons hoogsensitieve kind niet meer terug herkenden.
Bovenstaande adviezen en een goede balans tussen beschermen en stimuleren begonnen ineens zijn vruchten af te werpen….er was een waterrat geboren die nu met veel plezier naar zwemles gaat en zich bovendien in rap tempo ontwikkelt.
En dat gebeurde dus niet van de 1 op de andere dag…..dat had een aanlooptijd nodig….en had zelf langer kunnen duren dan de 5 zwemlessen die er nu aan vooraf gingen…
Ook dan was het helemaal prima geweest maar hadden we wellicht tijdelijk een pauze moeten inlassen of moeten kijken naar een andere insteek van de zwemles. Je wilt onnodig veel stress natuurlijk voorkomen! Daarin is het soms zoeken wat voor jouw hoogsensitieve kind het beste werkt. En als dat betekent dat je tijdelijk even helemaal niets moet doen, geen sport, geen polonaise….dan is dat ook OK! Doe wat werkt!
Mijn boodschap: geef niet te snel op, laat je niet te veel leiden (of is het lijden;-) door de angsten van jouw gevoelige kind maar blijf je intuitie volgen! Met het juiste evenwicht zul je zien dat ook jouw hoogsensitieve kind uit zijn schulp kan kruipen…ook al duurt het soms wat langer…..en dan is de beloning groot!
Heb jij ook een mooi verhaal over jouw hoogsensitieve kind, deel het dan hieronder en inspireer ons allen!
Hoi Sabrina, ik lees net even het laatste stukje over zwemmen , uiteraard heb ik het hele artikel gelezen maar was op zoek naar angst bij zwemmen. Mijn zoon is dus bang voor het diepe water. Hij zit sinds augustus opnieuw op zwemles (pauze ingelast vanwege angst) en dit ging echt hartstikke goed totdat hij in het diepe moest, want dat vind hij dus eng. Nu prijs ik hem elke keer als hij in het diepe zwemt, maar het is voor zowel mijzelf als mijn zoon een lijdensweg. Nu heb ik vorige week overgeslagen en het was alsof hij de loterij gewonnen had, zo gelukkig en blij. Nu moeten wij morgen weer en hij (en ik ook, maar weet hij niet) ziet er als een berg tegenop en maakt zich daar nu dus al druk over en dan morgen ook. En dan moet hij woensdag opnieuw. Ik vind dit gewoon zo vervelend voor hem en het breekt mijn hart om hem zo angstig te zien. Mijn gevoel zegt dus heel sterk, even en adempauze innemen, even niet, vooral in deze toch al spannende maand. Wat is nu verstandig? Hij is 7 jaar en moet ook gewoon leren zwemmen, mede vanwege de waterrijke omgeving. Het is herkenbaar wat je schrijft, het moet wel leuk blijven en dat is het nu echt niet
Hi Madelyn,
Het blijft in dit geval steeds weer een kwestie van op je gevoel afgaan. In mijn geval brak na 6 weken de zon door op het gebied van zwemmen en bleken we ineens een waterrat te hebben. Had zijn angst echter nog weken voortgeduurd, dan had ik zelf de beslissing genomen om een tijdelijke pauze in te lassen en in vrije tijd met hem gezwommen om hem wel aan het water te laten wennen. Ook hier geldt dat er geen juiste keuze is, enkel de keuze die voor jouw kind het beste is op dit moment. Uiteindelijk zal door veel oefenen de angst af nemen, maar ieder kind is anders. De 1 heeft nu eenmaal meer tijd nodig dan de ander…en zolang er geen gevaarlijke situaties ontstaan is er geen man overboord als jouw zoontje wat langer de tijd nodig heeft om te wennen. Deze maand zit bomvol prikkels en dus moet er voldoende rust ingelast worden opdat zijn stressniveau kan dalen. Heb je al een magneet armbandje van Energetix geprobeerd icm De Regenboogtrap? Dit kan enorm bijdragen aan het versterken van zijn zelfbeeld en hem leren zelfstandig de prikkels op afstand te houden (terwijl de armband hem daarmee al van nature ondersteunt).