Hoogsensitieve kinderen en angst

Dat is een serieuze en niet te onderschatten zaak, kan ik je vertellen. Vandaag al heel vroeg in de ochtend meegemaakt wat angst met een hoogsensitieve puber kan doen. Ja, een hoogsensitief kind opvoeden vergt enige flexibiliteit;-)

Toen we wakker werden was het ongelooflijk hard aan het regenen en daarbij onweerde het ook nog eens flink. Mijn eerste gedachte was; “o jee hij (mijn 12-jarige brugpieper) moet op de fiets en hij moet direct naar de sportvelden om buiten te gaan gymen”.

Niks lekker rustig wakker worden zoals het voor HSP kinderen zo prettig is (en voor een HSP moeder ook!)maar gelijk in de stress! “Hoe moet dit nu mam, gaat de gym wel door nu?”

Gelukkig bestaan er tegenwoordig mobiele telefoons dus er werd al druk ge-appt met klasgenoten, maar van school uit geen app of wat dan ook. Eerst maar douchen terwijl het buiten ontzettend aan het onweren is. En zelf al de beslissing genomen dat hij zo dus niet op de fiets gaat!

Hoogsensitieve kinderen beleven alles veel intenser

Daar waar “gewone” kinderen veel van wat ze zien, voelen, ruiken, horen en proeven filteren voordat het naar de hersenen gaat, gaat dit bij HSP -ers, hup direct in een keer door en komt dus keihard binnen! Zo ook onweer!

Dat er een grote angst  bij HSP-ers is voor geluiden, onverwachte situaties etc. is dus heel logisch. Het komt gewoon allemaal ongefilterd binnen en overweldigt hen! Ik krijg altijd helemaal de kriebels als ik ouders of andere volwassenen tegen hun kind hoor zeggen dat ze flink moeten zijn, niet zo bang, een grote jongen/meisje moeten zijn.

Angst is voor deze kinderen heel reeël!

Mijn jongste is ondertussen uitgedouched en helemaal van z’n padje. Ik probeer de rust erin te houden door het gewone ritueel te handhaven, ontbijten, brood voor school klaarmaken en ondertussen tegen hem aanpraten op een geruststellende manier. Ik zeg hem dat de gym buiten echt niet door zal gaan en dat ik hem naar school zal brengen, dat hij van mij niet door het onweer hoeft te fietsen.

Ik weet dat heel veel andere ouders nu een hard ”BOE” geroep zullen laten horen en opmerkingen zullen maken als;” je maakt een watje van hem, het is toch een flinke jongen, zo leert hij het nooit!” enz. Maar beste mensen, je schiet er echt helemaal niks mee op om een HSP kind zijn angsten te negeren en eroverheen te walsen!

Je kunt beter zijn angsten ERKENNEN!

Zeg tegen je kind dat je begrijpt dat hij angstig is, dat het (in mijn geval deze morgen) logisch is dat hij eigenlijk liever niet naar school wil omdat er zoveel onzekerheden zijn en door zijn hoofd spoken:

• Moet ik nu wel of niet naar dat gymveld gaan fietsen,
• Moet ik naar school fietsen omdat we binnen gymles krijgen?
• Moet ik nu door de onweer gaan fietsen terwijl ik heel bang ervoor ben?
• Moet ik me door mijn moeder laten brengen en dan misschien uitgelachen worden?
• En stel dat mijn moeder me brengt en we moeten toch buiten gymen, hoe kom ik daar dan?

Pfff dat is heel wat!

Terwijl ik hem zijn ontbijt voorzet stel ik hem voor dat ik hem breng en even wacht tot hij klasgenoten ziet. En als ze dan toch naar het buitenveld moeten, bedacht hij zelf, kan hij wel bij iemand achterop. De opluchting is groot en onderweg in de auto (het regent en onweert nog steeds) begint hij over tornado’s (hallo, ik vind een onweersbui voorlopig wel genoeg om te handelen).

Op school ziet hij meteen klasgenoten, er worden trouwens nog veel meer kinderen gebracht, en gooit hij met een opgelucht “doei, ik hou van je!” de autodeur dicht. Tot vanmiddag!

Angst, zo reeël voor onze HSP kinderen. Lieve mensen beloof me dat jullie NOOIT de angst van je HSP kind onderschat!

Stel gerust, probeer samen tot een oplossing te komen, en BEGRIJP vooral!

Heel benieuwd hoe jullie omgaan met de angsten van jullie hoogsensitieve kind. Ik zie uit naar jullie reactie onder dit blog!