”Hij is niet dyslexisch” 

De mail van school kwam binnen: ”we hebben jullie zoon getest op dyslexie maar uit de test is gebleken dat hij niet dyslexies is”. Ik was met stomheid geslagen.

Niet omdat ik verwachtte dat uit de test zou blijken dat hij dit wel was, maar wel omdat ik niet begreep waarom hij getest was op dyslexie. En waarom is niet eerst met ons als ouders gesproken alvorens de test af te nemen?

Toegegeven, hij maakt regelmatig fouten in het dictee en met spelling en het duurde lang voordat hij goed kon lezen, maar een dyslexie test? Vragen die mijn opkomende boosheid al snel konden omzetten tot een pittige mail richting zijn leerkracht.

Uiteindelijk heb ik er voor gekozen om niet boos te worden over de ontvangen mail maar deze aanleiding te laten zijn tot een bericht aan de leerkracht waarin ik kon vertellen dat ik niet verbaasd was dat onze zoon geen dyslect is, maar wel een beelddenker!

Dyslexie en beelddenken

Daarnaast kon ik wat meer informatie over het fenomeen beelddenken geven zoals het feit dat heel veel hoogsensitieve kinderen beelddenkers zijn, dat de kenmerken van beelddenken en dyslexie vaak erg op elkaar lijken en dat dit komt omdat een hoogsensitief/beelddenkend kind, die vooral visueel is ingesteld (en voornamelijk functioneert vanuit zijn rechter hersenhelft)  waardoor hij op school veel moeite heeft om mee te komen met het verbale leersysteem!

Als je dat als leerkracht niet weet, is het dus misschien niet zo verwonderlijk dat er bij mijn zoon een dyslexie test werd afgenomen. Bovendien begrijp ik ook dat voor veel kinderen en ouders zo’n test vaak ook helderheid kan geven, maar in het geval van onze zoon had ik als moeder en ”Ik leer anders” coach op voorhand kunnen voorspellen wat de uitkomst zou zijn.

School weet weinig van beelddenken

Het nadeel van een test is namelijk dat je wel kunt aantonen of er sprake is van dyslexie maar dat uit de test kan niet worden vastgesteld of het kind al dan niet een beelddenker is. En door de, helaas nog veel bestaande, onwetendheid binnen het onderwijs over beelddenken zal hier dus ook niet snel de aandacht op gevestigd worden.

Hoeveel ouders van een hoogsensitief of beelddenkend kind hebben zo’n mail als wij ontvangen? En hoeveel ouders (en kinderen) zullen na deze mail met de handen in het haar gezeten hebben? Want als het geen dyslexie is hoe kan het dan dat het kind zoveel fouten maakt in het dictee, met lezen, in de spelling en met rekenen? Dan moet er toch sprake van dyslexie zijn of anders van dyscalculie? Toch? Nee dus, dat kan wel maar het hoeft niet. Het kind kan dus ook ”gewoon” een beelddenker zijn!

In de komende blogs zal ik schrijven over beelddenken in combinatie met hoogsensitiviteit. Ik ga proberen om de alom aanwezige sluier over beelddenken op te lichten, beelddenken en het onderwijs bespreken, tips geven aan jou als ouder hoe jij jouw hoogsensitieve beelddenker al vroeg kunt herkennen en hoe je beelddenken als een kwaliteit kunt zien in plaats van een probleem! Wil je alvast weten wat de kenmerken zijn van beelddenken kijk dan eens hier.

Wellicht ben jij een ouder die een bericht van gelijke strekking van school heeft ontvangen? Misschien vraag jij jezelf ook af ”heeft mijn kind dyslexie?” Zat jij ook met de handen in het haar? Wat heb je gedaan? Ik ben heel benieuwd, dus als je wilt, laat dan een reactie achter onder dit blog, ik lees het allemaal graag zodat ik mijn blogs zo goed mogelijk kan afstemmen op jullie vragen en behoeften!