Ik ga mooi de bak in!
Binnenkort ga ik een workshop ‘’spiegelen met paarden’’ volgen. Ik heb er reuze veel zin in, want ik heb iets met paarden…terwijl ik nooit heb paard gereden. Die wens staat nog steeds op mijn bucket list:-)
Ik als hoogsensitieve ziel, ben gewoon al van kinds af aan geïntrigeerd door die statige dieren met hun zachte snuit en grote ogen waarin je lijkt te verdrinken. Ze zeggen wel eens dat paarden de spiegels zijn van de ziel…..ik geloof het direct en het verklaart wellicht mijn sterke spirituele connectie met dit prachtdier.
Toen ik van de week de kans kreeg om me in te schrijven voor deze workshop met Wendela den Tonkelaar, 1 van Nederlands bekendste paardencoaches (die al ook al tijden hoog op diezelfde ‘’bucket list’’ stond), heb ik dan ook geen moment geaarzeld. Tweede Paasdag mag ik de ‘’bak’’ in…de paardenbak wel te verstaan;-) Kijk hieronder voor het interview wat ik met Wendela heb mogen doen.
Afstemming op je gevoelig kind
Werken met paarden is namelijk bij uitstek de manier om te ervaren hoe je overkomt op anderen en welk effect dat heeft.
Ik wil heel graag aan den lijve ondervinden wat de unieke methode is die paarden gebruiken om mensen te spiegelen, zodat ik die inzichten weer kan gebruiken om ouders en leerkrachten van gevoelige kinderen dit te leren waardoor er zoveel meer afstemming komt in het gezin en op school.
En die afstemming is echt broodnodig, dat merk ik iedere dag als ik ouders spreek die problemen ervaren met hun hoogsensitieve kind, thuis of op school.
Want ook in de dagelijkse opvoeding word jij als ouder of leerkracht constant gespiegeld, ook al ben je je daar lang niet altijd van bewust…..en uiteraard niet door een paard, maar door jouw eigen, gevoelig kind!
De overeenkomst tussen hoogsensitieve personen en paarden
Jouw hoogsensitieve kind is zeer intuïtief en extreem ingetuned op de mensen en omgeving om hem heen. De hersenen van een hoogsensitief kind missen als het ware een ‘’Tefal’’ laagje waardoor prikkels uit de omgeving heel sterk binnenkomen en door de extreem gevoelige hersenen diep doorgrond worden. Het zenuwstelsel kan hierdoor overbelast raken.
Hoogsensitieve kinderen ervaren daardoor sneller stress….en stress betekent gevaar! Tijdens deze stressmomenten neemt het zogenaamde ‘’automatisch’’ brein, ook wel het reptielbrein genoemd, het over.
Het signaal dat via dit oudste deel van de hersenen wordt doorgegeven aan het lichaam is: vluchten of vechten. Dit is dan ook de reden dat hoogsensitieve kinderen letterlijk ‘’op hol’’ kunnen slaan in een situatie die door hen als onveilig wordt ervaren. In die zin lijken ze heel erg op paarden!
Paarden zijn prooidieren en hebben een sterk ontwikkeld instinct. Als er gevaar dreigt zullen ze er vandoor gaan (vluchten). Zonder nadenken, zonder overleg. De emotie ‘’angst’’ neemt het over en dan is heel hard wegrennen de eerste reactie….zo ook bij het hoogsensitieve kind.
Als paarden in een vechtsituatie komen, zullen zij gaan steigeren, bijten of trappen (of allemaal tegelijk). Een hoogsensitief kind verschilt daarin niet veel van het paard….want dit gedrag vertoont een angstig, hoogsensitief kind ook als het zich in een hoek gedreven voelt, waar het niet uit kan komen of fysiek aangevallen wordt. Het zal dan met ‘’geweld’’ proberen de stresssituatie onder controle te krijgen en zich verweren.
Sommige hoogsensitieve kinderen vechten niet op het toppunt van stress. Zij bevriezen…..net als paarden. Het kind beweegt dan helemaal niet meer, het kan niet meer praten, denken of bewegen omdat hij als het ware verlamd is van angst.
Herken de signalen!
De reactie van vluchten, vechten of bevriezen zijn vaak op subtiele wijze te herkennen…maar je moet soms goed kijken om het te zien. Als je echter eenmaal weet waar je op moet letten, kan je jouw hoogsensitieve kind echter veel beter begeleiden en helpen!
- Vluchten bij stress zal je hoogsensitieve kind meestal niet letterlijk doen (omdat het voelt dat dit niet gepast of onbeleefd is). Het zal bij confrontatie van onderwerp veranderen of eromheen draaien, geen oogcontact meer maken maar de ruimte continue scannen met zijn ogen, op zoek naar een ‘’nooduitgang’’. Je kind kan zich ook letterlijk terugtrekken door afstand van je te nemen en zichzelf klein te maken.
- Vechten is makkelijker te herkennen want jouw hoogsensitieve kind kan zich letterlijk tegen je keren in een moment van stress en de confrontatie aangaan. Hierdoor word jij bijna gedwongen een stap achteruit te nemen. Krabben, schoppen, bijten, duwen zijn in deze situatie niet ongewoon en je moet uitkijken dat je kind zichzelf of anderen niet bezeert. Ook strak aankijken, wegkijken of aanvallend taalgebruik zijn een teken van vechten.
- Bij bevriezen kan je hoogsensitieve kind geen woord meer uitbrengen, geeft het geen antwoord op vragen, kijkt weg of zegt lang ‘’euhhhhhhh’’. Ook kan hij volledig in zichzelf keren waarbij hij in trance lijkt (en ook is) en onbereikbaar worden voor de buitenwereld. Je herkent dit aan de starende blik en de verstarring van de lichaamshouding.
Alle gedrag is communicatie
Als wij het gedrag dat voortvloeit uit angst en stress niet juist interpreteren en in de context plaatsen, als wij de spiegel die het hoogsensitieve kind ons voorhoudt niet op de goede manier vertalen, dan zal het al snel en onterecht het stempel ‘’lastig’’ of ‘’moeilijk opvoedbaar’’ o.i.d. krijgen en komen we in een negatieve, vicieuze cirkel terecht met alle gevolgen van dien.
Het is aan ons als opvoeders om de vertaalslag te maken, om te zien wat er onder het gedrag zit. Pas als we beseffen dat alle gedrag een vorm van communicatie is en dat wij als opvoeders de taak hebben onze kinderen te helpen hun emoties te reguleren (wat ze t/m 21 jaar niet zelf kunnen), komt er ruimte en begrip voor het kind en zijn gevoelens en is de oplossing voor het gedrag vaak heel dichtbij!
Gevoelige kinderen schijnen d.m.v. hun gedrag licht op onze blinde vlekken in de opvoeding. Je moet je hier natuurlijk wel bewust van zijn! Ik schijn ook graag mee dus ik ben heel benieuwd welke nieuwe inzichten de paarden voor mij in petto hebben. Jij bent de eerste die het hoort….wordt dus vervolgd:-)
Lijkt jou gevoelig kind een beetje op een paard? In welke mate en hoe ga jij ermee om? Deel je reactie hier en help er andere ouders mee!
Dit blog is geinspireerd op het artikel ´´Vechten, vluchten of bevriezen´´ van Wendela Tonkelaar van www.onbewuster.nl