Het lijkt een onmogelijke combinatie

Hoogsensitief zijn en een fervente voetbalspeler. Al vanaf zijn derde jaar wil mijn jongste (nu 12) voetballen, voetballen en voetballen. Prima toch , lekker balletje op straat hooghouden, samen met zijn grote broer en vader een partijtje spelen, niks aan de hand zou je zeggen.

Maar dat was uiteraard snel te weinig uitdaging voor de jongste, hij wilde op de plaatselijke voetbalclub, sterker nog hij wilde later profvoetballer worden! Ingeschreven bij de voetbalclub en er werd al snel duidelijk dat hij inderdaad een aardig balletje kon spelen dus hup in de selectie! Leuk, knap, trots! Maar ik zie het al jaren met lede ogen aan.

Voetbal is bij uitstek een contactsport!

Duwen, trekken, vervelende dingen tegen elkaar zeggen, onderuit halen, kortom je bent op zo’n veld als HSP-er absoluut NIET veilig! Voetbal, bij uitstek een contactsport, levert nogal wat gestomp, geschop, geduw en getrek op. En dan ook nog na afloop gezamenlijk douchen, kan het nog erger!?

Wanneer je hoogsensitief bent, vind je het vaak niet prettig als (onbekende) mensen te dichtbij komen. Benader ze rustig, geef ze de ruimte, blijf een beetje op afstand tot ze je vertrouwen. Zie je dat gebeuren op het voetbalveld?! “Even wachten tegenstander, je zit te dicht op me en ik ben nog niet aan je gewend!”

Daar werd en wordt dan ook een behoorlijke wissel getrokken op de hoogsensitiviteit van mijn zoon. Hij zit ondertussen in C2 en heeft op een of andere manier toch zijn draai gevonden in de voetbal. Vorig jaar heeft hij bijvoorbeeld heel duidelijk aan gegeven dat hij niet in D1, maar in D2 wilde spelen omdat de sfeer in D2 veel prettiger was. Wat ben ik dan trots op mijn zoon; kiezen voor zichzelf ondanks de eer van het in het eerste mogen spelen. Dan ben je goed bezig in je hoogsensitiviteit.

Prikkelgevoelige zintuigen

Het zal je bekend zijn dat hoogsensitieve mensen alles veel intenser voelen, ruiken, horen, proeven enz. Kortom de zintuigen  nemen alles heel intensief waar omdat prikkels die binnen komen in de hersenen niet gefilterd worden. Als volwassene heb ik het er al moelijk mee, laat staan dat je een kind bent!

Niet zo gek dus dat mijn jongste tijdens de wedstrijden meer dan eens huilend het veld moest verlaten. Wanneer hij neergehaald werd (hij is nog klein en licht ook) kwam die trap of duw dusdanig hard aan in zijn beleving dat doorspelen niet altijd meer mogelijk was. Daarnaast was er ook de mentale uitdaging.

Ook schelden en intimiderende opmerkingen komen hard binnen bij HSP-ers en dat gebeurde volop in het veld waardoor wij regelmatig een boze zoon moesten opvangen na afloop van een wedstrijd. En wat denken van de enigszins bestraffende toon van de trainer als hij niet tevreden was over het spel van het team….

Geen land meer met hem te bezeilen, want hij voelde zich dan persoonlijk aangesproken op iets waar hij juist zo zijn best op had gedaan. Want onze hoogsensitieve zoon volgt altijd precies de instructies van de trainer op.

Begrip voor hoogsensitieve kinderen

We hebben een paar keer het geluk gehad een trainer te hebben die open stond voor het fenomeen hoogsensitiviteit. Nadat wij een en ander hadden uitgelegd zei hij altijd steevast  na een training of wedstrijd wanneer er niet goed gewerkt was: ”jongens, wat ik nu ga zeggen, geldt niet voor iedereen”, en dan noemde hij een aantal jongens bij naam (waaronder meestal mijn zoon) voor wie de kritiek niet gold. Kijk, daar kan je wat mee!

Wat ik moeilijker vond tijdens de wedstrijden, als mijn zoon voor de zoveelste keer van het veld werd gedragen met een blessure, waren de ongevoelige commentaren van andere ouders: ” hij heeft wel vaak wat he?!” of; ” hij moet wel wat flinker worden, want die jongens worden steeds harder”. Pfff, dan had ik moeite om mijn mond te houden en niet alweer uit te gaan leggen hoe mijn zoon in elkaar steekt.

Ik heb in mijn leven met mijn hoogsensitieve kinderen en mijn hoogsensitieve ”Ik” gemerkt en ervaren dat er maar een ding belangrijk is, namelijk heel dicht bij jezelf blijven, heel dicht bij je kind blijven staan en weten en uitstralen hoe geweldig ze zijn! In mijn optiek is het gewoon een onmogelijke combinatie; hoogsensitief en voetbal…..

Hebben jullie die ervaring ook met je kind en groepssporten? Ik ben benieuwd naar jullie ervaringen en hoe jullie op het ”veld” omgaan met trainers en ouders die duidelijk nog niet weten wat deze mooie karaktereigenschap precies inhoudt. Deel je reactie hieronder!